Disa nga banorët janë në kopësht dhe flasin për festën e sotme që u referohet femrave dhe nënave. Në këtë mënyrë lind një bisedim për familjet e tyre dhe Ada preket dhe fillon të qajë. Kjo ndodh pasi ajo e ndjen mungesën e prindërve dhe e ka marrë malli. Ajo shprehet që është munduar gjithmonë që t’ia shpërblejë të mirat dhe sakrificat që prindërit e saj kanë bërë për të, por është e pamundur. Bertina mundohet t’a ngushëllojë dhe i thotë që të mirat që i bën prindi fëmijës, nuk mund t’ia bëjë fëmija prindërve. Jetmiri i kërkon falje Adës që e ka hapur atë temë, pasi ka qënë ai që ka folur i pari për prindërit. Ai i kërkon t’a mbledhë veten dhe të bëhet e fortë, por ajo i përgjigjet që është e pamundur të përmbahet. Jetmiri i thotë që të mos e kthejë një ditë feste, në një ditë tragjike. Bertina e këshilon të qajë, në mënyrë që të shfryjë mallin që ka, pasi ajo është mënyra më e mirë që t’a bëjë këtë. Si përfundim Ada e ka mbledhur veten dhe kanë kaluar në biseda të tjera.