Renato, Kika dhe Edi kane vazhduar te shijojne bisedat e mengjesit. Ata kane folur mbi bukurine femerore dhe Edi eshte shpehur qe ai dashurohet jo vetem nga nje pamje e bukur por edhe nga nje ze i bukur, nga nje sy i bukur, nga nje gjest femeror apo nga nje qendrim i kujdesshem Kika i ka thene qe ai ka shpirt artisti dhe eshte shume i thelle. Renato u ka treguar per disa njohuri qe ka marre nga nje liber dhe i ka cituar fjalet e nje piktori i cili kishte dale ne perfundimin qs bukuria e nje femre eshte pertej pamjes, pertej portretit qe ajo ka. Nese nje femer ka nje shpirt te bukur dhe me vlera, kjo rrezatohet dhe ne mimiken e saj. Edi i ka treguar qe shpesh bie ne kontradikta me miqte e tij pasi kane shije te ndryshme ne perceptimin e se bukures. Ai u thote qe ne jeten e tij cuditerish ka pasur mardhenie me femra qe i ka pasur te gjithe cilesite e mira, por ai eshte lodhur per ti pasur te gjitha keto dhe i ka marre si shperblim i sjelljes se tij te mire. Femrat kane gjetur tek ai te gjitha cilesite qe nuk kane mundur t’i gjejne tek meshkujt e tjeter dhe arrinin deri ne piken qe ti kerkonin qe marrdhenia e tyre te behej me serioze dhe e thelle.
Me pas Renato pyet Edin per pikturat e tij dhe ke vlereson si me te bukuren. Ai i tregon per nje portret qe i ka bere nje vajze qe e ka dashur shume dhe pikturen ia ka bere kur ajo ka qene pa mendje. Kete pikture ia ka dhuruar vajzes ne fjale. Renato si perfundim i tregon per nje pikture qe ka blere dhe flasin per cilesine e bojrave.